ی نقطه از بهشت

سفر ِ از غیب رسیده

از آسمون تلپی افتاد روبروم 

مث ِ ی نقطه نور تو تاریکی

عاشقش شدم , از صبحونه ی کنار جاده بگیر تـــــا گلاب گیری و ناهار و توت خوری و اون بهشت ِ کوچولو . 

قمصر 

گلاب گیری - استراحت تو اون خونه ی خیلی خوشگل و حرف و حرف و درد دل - ناهار تو تراس و بازم استراحت و درد دل و گریه و مناظره - درد و خواب - اون منطقه ی خیلی خوشگل و خاص و عکس انداختن ـا و خندیدن ـا - توت خوری و خرید نون و شوید و نعنا و دور دور کردن ـا - خنده های فاطمه کوچولو و تعریف ـای اون آقاهه و در نهایت رفتن به اون         بهشت کوچولو           .

مسلم آباد / ی ده تو دل کوه

بهشت کوچولو همون جایی بود ک کوچیکیش قد ِّ ی نقطه بود و خونه های کاه گلیش بهش زیبایی میداد 

 امـا اون خونه ک تو دنج ترین جای ده بود !!  - لب کوه - و جلوش درخت انجیر داشت و از پایینش نهری رد میشد ک میگفتن سیصد سال ِ ازونجا بطور مداوم رد میشه و از دل کوه میاد 

خونه ای ک زیرش قنات بود 

خونه ای دم اذان رادیوش روشن میشد تا اهل ده از اذان باخبر بشن

خونه ای ک سقفش گنبدی شکل بود و باغ صاب خونه تو دامنه ی کوه بود - زیر نهر آب - ی باغ پر از درخت گردو و بادوم و سیب و توت و .... که چینه های دورش زیبایی شُ چندین برابر میکرد .

ادمای خوشگل و خوشدل و مهمون نوازشون ک دیگه معرکه بود , طعم چایی شون برام خاص بود  و توت ـاشونم انگار ک واسه خود بهشت بود .

دل کندن ازونجا خیلی سخت بود , خیلی . 

سفر ِ از غیب رسیده ی عجیــــب دوس داشتنی , دوست داشتم و از بهترین سفرهای عمرم بودی :ط .

91/3/10