قتل عام

در هر خم ِ هزارتوی ِ تاریک ِ افکار شبانه ام ، باید دفتری بگذارم به رنگ سبز ؛ تا بنویسم از هر شروعی !

 یا نه ، نقطه ای بگذارم در دلِ شروع و آنرا در نطفه خفه کنم ؛ تا به پایان برسد آن شروع ، آن خم . 

و اینگونه با کشتار ِ هزاران شروع ؛ به پایانی میرسم  که روشنایی َش نور ِ ساطع شده از قلب ِ نقطه هاست . 

نقطه های قاتل .

سایه ی شکسته

خیابان هم از بی پدری میگوید ...

 هوا سرد است / ژاکت ِ بافتت را به روی شانه های پدر بینداز و برای همیشه تنهایش بگذار !!!

بگذار تنهایی را هم از پدر  به ارث ببری /  تنهایی ِ موروثی ، کتاب ِ موروثی ، عشق ِ موروثی ، یا اصلا حتی / خودکشی ِ موروثی 

گفتم ارث ، بیاد میاوری مادری را که تنها ارثیه ی فرزندش از خیابان ها بود ؟! همان که روزی هزار بار زندگی را بالا میاورد ؟! / به من گوش میدهی ؟! / برای تنهایی ، مثل آن مادر ، پیاده رو های شلوغ را انتخاب نکن ! نگذار تنهایی ِ موروثی ات گم شود در میان کسانی که خودشان را گم کرده اند 

روز را با زرد ِ کم عمق ِ خورشید / شب را با سایه ی شکسته ی جوی سپری کن / آنگاه که تنهایی خدایت شد به خانه بازگرد

به خانه بازگرد و برای مراسم معارفه آماده شو !

زنجیر ِ سوم

خیابان و بی پدری

بهمین سادگی ک نمیشود گفت و ولگرد شد ، تو را چه به دارما و همینگوی / برای تمرین کمی با پدر همراه شو ، مدتیست نفسش میگیرد ، شب به شب اسپریوا و سیگارش را معجون میکند و سر میکشد ، عرق میکند ، گُر میگیرد ، قهره میخورد ، دوش میگیرد / تا 4 این پا و آن پا میکند و در نهایت میزند به خیابان / خیابان هم از بی پدری میگوید / خیابان هم از بی پدری میگوید 

زنجیر ِ دوم

بهمین سادگی

به ازای تمام پله های پایین رفته ی برج اسکان و پله های بالا نرفته ی نردبان ، به ازای تمام شب گردی های نکرده و سقوط های روزانه از برجک ِ همینگوی / نفس نکشیده و حسرت خورده / تو را همین بس ک با همینگوی شریک ِ مرگی قسطی و همگام ولگردی های دارما شوی / بهمین سادگی

زنجیر ِ اول

مرگ ِ مرداد

تابستون بیداد میکرد

داد ِ درون اما ,

بیدادتر میکرد 

شاید هزار تاگوش ,  گوش ِ کر .. فقط دوتای دیوانه میشِنیدن .. دوتای دیوانه ..

نه کلامی , نه نگاهی و نه تابش ِ ماهی

از هر سو چنگ میزدن / ب زمین , ب زمان , ب دل , ب بیقراری ِ رویا

دست ـآی ماه .

چشم ـا خاموش , دست ـا ساکت 

--

مادر بزرگ فهمیده بود ک دل دو دو میزنه و نه چشم ـا ..

راه میرفت و با گریه میگف بچم چرا اینقد نحیف شده ؟ چرا اینقد ضعیف شده ؟ چرا انقد مریض ِ ؟ چرا انقد پریشون ؟؟

/ اشک ـای شبونه شُ رو  اون دل ِ نا آروم میریخت .. 

جلز و ولز ِ دلُ اما نمیشنید 

 ب خیالش تسکین میداد ..

آخ 

آخ ک کاش مرده بود .. 

میدونی ! 

اگه تصور کنی میفهمی

وقتی واسه همه باشی , اونوخ دیگه دلت برا خودت نمیسوزه .. حالا هی درد بکش , هی درد بکش , هی درد بکش , ...

چی میگم من , اصن چه ربطی داشت !!

--

دیوونه ک باشی , از خودت بریده ک باشی , رو دیوارا راه میری , رو هوا راه میری , کله ت از بدنت جدا شده و دیگه هیچی نمیفهمی 

تجربه کردی ؟!

اصن سراغش نرو  ..

--

باید از بند ِ زندگی خلاص شد , باید تکه تکه شد و به هوا رفت / باید ب ابرا چنگ بزنی ..

خلاص باید شد .. خلاص 

باید زار بزنی , باید آشفته باشی , باید روانی باشی , باید دیوار باشی , باید

زن میگرید , زن میگرید , زن میگرید 

دل میگرید , زمین میگرید , هوا میگرید , دیوار میگرید , خدا هم حتی میگرید ..

شیران ِ درنده از هر سو حمله میکنند 

زن میگرید , زن میگرید , زن میگرید 

خلاص باید شد , خلاص باید شد 

ب آسمان , ب خدا , ب خدا , ب خدا , ب خدا ...

چنگ باید زد 

گریخت 

مرد 

مرد 

مرد

هزاران بار مرد 

کشتن

کشتن

کشتن

کشتن و التماسش را ندیدن ..

زن ک باشی 

روزی هزار بار میکشندت , دفنت میکنند , زنده ات میکنند  

برای تصاحب ِ تنت / ولا غیر

لعنت ب تویی ک شیران ِ وحشی در پی ـَت آوردی ..

نفرین ب زنی ک تو را باور کرد 

خلاص باید شد .. گریخت 

خلاص

-

عادت میکنی ب مردن / باید عادت کرد 

دیگر هیچ زنی رویه نمیبندد

همه ی نر ـان را بی نقاب خواهی دید 

اولین مردن همان سخت ترین ِ مردن هاست

پس از آن 

عادت میکنی ب مردن

دیگر هیچ زنی رویه نمیبندد 

همه ی نر ـان را بی نقاب خواهی دید 

تو مردی 

 مردی و خدا تبسمی بر لب دارد 

تو مردی و ولوله ی مغز ها را خوب میفهمی 

تو مردی و یلدا دیگر از آن ِ تو نیست 

تو مردی 

تو میمیری

تو خواهی مرد

لعنت ب تو 

تکرار کن 

لعنت ب من

تکرار کن و زیر لب بخوان 

من از آن مرگ های واقعی میخواهم 

خلاص باید شد / باید گریخت ..

خلاص

-

تابستون بیداد میکرد 

داد ِ درون اما 

بیداد تر

هیس

حتی گاهی باید خیانت کرد

به فصلت 

-

موسم ِ فرارسیدن ِ مبارکت

دلی از شوق هر روز میمیرد

تنی از تب هر روز میلرزد

چله نشین َم

ب هوای آمدنت 

یلدا ...

---

پ.ن : نمیدونم چی شد  اما شد / نوشته

ب قول ِ ممد علی فقط نوشتم بدون نگاه به قبل و حتی بدون ویرایش ..

میروم

میروم

بی هدف 

 راهی که روزی " تــو " مقصدش بودی  

بگذار بگویند دیوانه است 

بگذار ویرانه ای باشم برای نگاه های هرزه                                       

" تــو " ک نباشی 

 ویرانه یا دیوانه بودن

 خود مقصدی ـست 

برای من ِ بی هدف . . .

مرگ ِ آرزو

قرار بود یک روز بعد از ظهر به درد هم بخوریم .

 آن روز ک میرفتی , همه ی آرزوهایم را روی سقف همان ماشین جا گذاشتی

ماشین حرکت کرد , آرزوهایم وسط خیابان , زیر نگاه هایی ک به دنبالت میدویدند له شد 

   نه این ک تمام ِ من آنها بود , نه !

 آنها تمامیت ِلمس ِ بودنی بود که هیچ وقت لمس نشد !

همان هایی ک از بوسه و لبهای با طعم ِ انبه میگفت .

  همان هایی ک تفال به حافظ میزد و از شاهنامه میگفت .

  همان هایی ک ... /

  لعنتی های دوست داشتنی !

خونشان حلال ِ لحظه لحظه نفس کشیدنت ..

عذابشان حرام ِ تکه تکه فرو ریختنم ..

راستی !

    در میان همان فراموشی ها , دیدی ک چگونه روحشان قد کشید و دیوار شد؟!

دیوار شد و قرار ِ بعد از ظهر ِ موعود لای پیچک هایش گم شد ؟!

مرگ ِ آرزو را ک با چشم خود ببینی روزی چند بار خاطره اش را با خودت زمزمه میکنی 

قرار بود یک روز بعد از ظهر به درد هم بخوریم .

قرار بود یک روز بعد از ظهر به درد هم بخوریم .

قرار بود یک روز بعد از ظهر به درد هم بخوریم .

.

.

.